میلگرد آلیاژی

همانطور که در قسمت بالا به آن اشاره کردیم میلگرد آلیاژی به دلیل داشتن عناصر مختلف بر خلاف میلگردهای کربنی ، دارای خاصیت های منحصر به فردی هستند. این ویژگی ها و شناخت انواع آلیاژهای فولادی می تواند کمک بسیار زیادی در رشد و پیشرفت اکثر صنایع وابسته به فولاد داشته باشد.در این آلیاژ ها عناصری مانند کبالت ، مس ،نیکل و منگنز باعث افزایش دمای موجود در آستنیت می شوند و مولیبدن، وانادیوم، آلومینیوم و سیلیکون تاثیر زیادی در قابلیت انحلال کربن دارند.  فلزات سبک مانند کروم، تنگستن، تیتانیوم، نیوبیم و زیرکونیم  تشکیل کاربید هایی را می دهند که نقش زیادی در افزایش سختی و مقاومت فولاد دارند که در ساخت انواع فولاد های تند بر و ابزار های فولادی بسیار مورد استفاده قرار می گیرند. علاوه بر موارد گفته شده در ، سیلیکون ، آلمینیوم و کروم باعث ایجاد یک لایه اکسید محافظ در سطح فولاد می شوند که از آن در برابر تغیرات آب و هوایی و محیطی محافظت می کند. به طور کلی می توانیم بگوییم عناصر اصلی میلگرد فولاد آلیاژیِ، آلومینیوم (0.95 تا 1.30%)، بور (0.001 تا 0.003%) ، کروم (0.5 تا 18%) ، مس (0.1 تا 0.4%) ، سرب ، منگنز (0.25 تا 13%)  و نیکل (2 تا 20%) هستند . البته ممکن است آلیاژ های بسیار متنوع دیگری از فولاد تولید شود که در صنایع مختلف کابرد های متنوعی داشته باشند.